ជានិស្សិតឆ្នាំទី ២នៃសាលាច្បាប់ យុវជន សួន សុខចេង បានចាប់ផ្តើមលេងបាល់បោះរយៈពេល ៤ ឆ្នាំមកហើយ ពោលកំឡុងពេលផ្ទុះការរាតត្បាតកូវីត ១៩។ សួន សុខចេង ចែករំលែកបទពិសោធន៍ថា ការចាប់ផ្តើមលេងកីឡាមួយនេះមិនត្រឹមតែធ្វើមានសុខភាពល្អនោះទេ តែក៏ជួយឱ្យខ្លួនរួចផុតពីជំងឺបាក់ទឹកចិត្តទៀតផង។ សម្រាកពីការលេងកំសាន្តជាមួយមិត្តភក្តិនៅបរិវេណសកលវិទ្យាល័យ ភូមិន្ទភ្នំពេញ យុវជនមកពីខេត្តព្រៃវែងបានរំលឹកថាការលេងកីឡាមួយនេះបានធ្វើឱ្យខ្លួនរឹងមាំទាំងរាងកាយ និងស្មារតី។
“ពីមុនខ្ញុំធ្លាប់កើតជម្ងឺបាក់ទឹកចិត្ត តែក្រោយពេលបានចូលលេងបាល់បោះគឺជួយខ្ញុំធូរស្បាយពីជម្ងឺមួយហ្នឹង និងមួយទៀតរាងកាយរបស់ខ្ញុំមានសុខភាពល្អ”។
សុខចែង បានបន្ថែមថាការលេងកីឡាបាល់បោះជួយឱ្យខ្លួនស្គាល់មនុស្សម្នាជាច្រើន បង្កើតចំណងមិត្តភាពជាមួយមនុស្សល្អៗក្នុងសង្គមរហូតដល់ស្គាល់ និងហ្វឹកហាត់ជាមួយគ្រូបង្វឹកនៃ ក្រសួងសេដ្ធកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុ ដែលធ្វើឱ្យរូបគេកាន់តែមានការយល់ដឹង និង កើនកម្រិតបច្ចេកទេសទៀតផង។
“ជួយឱ្យខ្ញុំបង្កើតទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សល្អៗក្នុងសង្គមផងដែរ ស្គាល់បងៗ អ្នករៀនសូត្រ និងបងៗអ្នកធ្វើការដែលពួកគាត់សុទ្ធតែជាមួយចិត្តល្អ ចែករំលែកបទពិសោធន៍នានា” ។
និស្សិតវ័យ ២៣ ឆ្នាំនេះក៏បានលើកទឹកចិត្តឱ្យយុវជនគ្រប់រូបព្យាយាមលេងកីឡាតាមចំណូលចិត្ត ទេពកោសល្យ ដើម្បីពង្រឹងសុខភាពកាយ ចិត្ត។ ថ្វីត្បិតតែបច្ចុប្បន្ន សុខចែង លេងលក្ខណៈកំសាន្តធម្មតា ប៉ុន្តែក្តីស្រម៉ៃរបស់គេចង់មានឱកាសលេងឱ្យក្រុមណាមួយផងដែរ ជាពិសេសក្រុមដែលតំណាងឱ្យខេត្តកំណើតរបស់ខ្លួនតែម្តង៕
